วันพฤหัสบดีที่ 28 เมษายน พ.ศ. 2554

เคล็ดลับบำรุงหน้ามัน

เคล็ดลับ การบำรุงผิวหน้ามัน  เมื่อพูดถึงเรื่องของ สุขภาพหน้า, การบำรุงผิวหน้า, การดูแลผิวหน้า โดยเฉพาะ ผิวหน้ามัน ไม่ว่าผู้หญิง หรือ ผู้ชาย ก็ควรใส่ใจดูแล เพราะหากใบหน้าของคุณมีความมัน  ควรบำรุงด้วยสูตรนี้ทุก ๆ 10 วันต่อ 1 ครั้ง  ด้วย แตงกวา  มะนาว  และไข่  ซึ่งไม่มีสารเคมีใด ๆ ที่จะทำให้คุณแพ้  หรือเกิดอาการระคายเคืองได้อย่างแน่นอน
          เตรียมแตงกวา 2 ผล ปอกเปลือกแล้วล้างให้สะอาด  นำมาปั่นให้ละเอียดผสมกับ  น้ำมะนาว  ครึ่งช้อนโต๊ะ  และไข่ไก่ 2 ฟอง (คัดเอาแต่ไข่ขาว)  เมื่อปั่นจนผสมกันดีแล้วนำมาชโลมให้ทั่วใบหน้า  (ล้างหน้าให้สะอาดก่อนด้วยนะ)  เว้นรอบริมฝีปากและดวงตา  คุณไม่ควรเคลื่อนไหวใบหน้าจนครบกำหนดเวลา  ควรทำหน้านิ่ง ๆ ไว้สักพัก  แล้วจึงล้างหน้าออกให้สะอาดเมื่อครบกำหนดเวลา  นี่เป็นเพียงอีกหนึ่งวิธีที่จะทำให้ สุขภาพใบหน้า ของคุณดีขึ้นซึ่งอาจจะมีอีกหลากหลายวิธีใน การดูแลผิวหน้า ให้ดูดีอยู่เสมอ




วันอาทิตย์ที่ 24 เมษายน พ.ศ. 2554

สิ่งที่เรามองข้าม

ทุกวันนี้เรามีตึกสูงขึ้น มีถนนกว้างขึ้นแต่ความอดกลั้นน้อยลง
เรามีบ้านใหญ่ขึ้น แต่ครอบครัวของเรากลับเล็กลง
เรามียาใหม่ ๆ มากขึ้น แต่สุขภาพกลับแย่ลง
เรามีความรักน้อยลง แต่มีความเกลียดมากขึ้น
เราไปถึงโลกพระจันทร์มาแล้ว แต่เรากลับพบว่า
แค่การข้ามถนนไปทักทายเพื่อนบ้านกลับยากเย็น…………
เราพิชิตห้วงอวกาศมาแล้ว แต่แค่ห้วงในหัวใจกลับไม่อาจสัมผัสถึง
เรามีรายได้สูงขึ้น แต่ศีลธรรมกลับตกต่ำลง
เรามีอาหารดี ๆ มากขึ้นแต่สุขภาพแย่ลง
ทุกวันนี้ทุกบ้านมีคนหารายได้ได้ถึง 2 คน แต่การหย่าร้างกลับเพิ่มมากขึ้น
ดังนั้น……จากนี้ไป……ขอให้พวกเรา อย่าเก็บของดี ๆ ไว้โดยอ้างว่าเพื่อโอกาสพิเศษ
เพราะทุกวันที่เรายังมีชีวิตอยู่คือ ……โอกาสที่พิเศษสุด……แล้ว
จงแสวงหา การหยั่งรู้
จงนั่งตรงระเบียงบ้านเพื่อชื่นชมกับการมีชีวิตอยู่ โดยไม่ใส่ใจกับความ…..อยาก…
จงใช้เวลากับครอบครัว เพื่อนฝูงคนที่รักให้มากขึ้น…….
กินอาหารให้อร่อย ไปเที่ยวในที่ที่อยากจะไป
ชีวิตคือโซ่ห่วงของนาทีแห่งความสุขไม่ใช่เพียงแค่การอยู่ให้รอด
เอาแก้วเจียระไนที่มีอยู่มาใช้เสีย
น้ำหอมดี ๆ ที่ชอบ จงหยิบมาใช้เมื่ออยากจะใช้
เอาคำพูดที่ว่า…….สักวันหนึ่ง……..ออกไปเสียจากพจนานุกรม
บอกคนที่เรารักทุกคนว่าเรารักพวกเขาเหล่านั้นแค่ไหน
อย่าผลัดวันประกันพรุ่ง ที่จะทำอะไรก็ตามที่ทำให้เรามีความสุขเพิ่มขึ้น
ทุกวัน ทุกชั่วโมง ทุกนาที มีความหมาย
เราไม่รู้เลยว่าเมื่อไรมันจะสิ้นสุดลง
และเวลานี้….

วันอังคารที่ 19 เมษายน พ.ศ. 2554

อ่านแล้วมีกำลังใจ

มีคนเคยบอกว่า...

ชีวิตคือการเดินทาง ที่ต้องเรียนรู้อย่างไม่มีวันสิ้นสุด
แต่ละวัน เราก้าวไปบนเส้นทาง
ที่เราเลือกที่จะเดิน และเลือกที่จะเป็น
โดยที่ไม่มีใครรู้ว่า ทางข้างหน้าจะเป็นยังไง
คงไม่มีใครอยากให้มันผิดพลาด
อยากให้หนทางของเรานั้นสวยงามไปในแบบที่เราคิด
บางวัน... เราก้าวเดินอย่างรวดเร็ว
เร็วจนแทบจะวิ่งด้วยความเชื่อมั่น
บางวัน... ใจดวงเดิมของเรามันก็กลับฝ่อ
เราแทบจะหยุดนิ่ง หมดแรง
ไม่เข้าใจกับหลายๆสิ่ง ที่ไม่ได้คาดคิดเอาใว้
บางวัน เราจึงขอเดินให้ช้าลงซักนิด
เพื่อที่จะได้มีเวลาคิด ทบทวน
หรือชื่นชมทิวทัศน์ข้างทางบ้าง
จนบางทีก็มารู้ตัวว่าเราอาจจะไปผิดทางด้วยซ้ำ
หรือสงสัยว่า ตัวเองกำลังหลงทางอยู่รึปล่าว
แต่นั่นไม่ได้หมายความว่า เราจะไม่ได้เจอกับทางออก
เพราะอย่างน้อย...
เราก็ได้ลองไปในที่ที่ไม่เคยไป
หรือเราอาจจะกำลังไปในที่ที่ไกลกว่าเดิมก็ได้
หากชีวิตคือการเดินทางจริงๆ
เมื่อมีเริ่มต้น...
ก็ต้องมีจุดหมายปลายทาง
และมีทางออกให้กับทุกเส้นทางเสมอ
ให้เวลากับหนทาง
แล้วมันจะพาไปเจอกับเรื่องใหม่ๆ
และแม้บางครั้ง
หนทางจะพาเราย้อนกลับมาเจอเรื่องเดิมๆอย่างหนีไม่พ้น
เราอาจจะต้องหัวเราะ และร้องไห้ไปอีกซักกี่ครั้ง
ก็ไม่เป็นไรหรอก...
เพราะทุกขณะที่ผ่านไป
เรากำลังได้บทเรียนเพิ่มขึ้นมา
และจงทำความรู้จักกับความรู้สึกตัวเองให้มากขึ้น
ให้ตัวเองได้ลองทำ
แล้วทุกอย่าง ก็จะผ่านไปได้ด้วยดี...